زن ِ سیاهپوست؛ سفید تن کرده با موهایی که بالای سرش بسته. پنجره ای روبروی پنجره آن زن ِ سیاهپوست - که منم؛نشسته بر لبه ی پنجره ی خودش، گوش می دهد به زنیکه  برایش میخواند: پای من خسته ازین رفتن بود

..حرفِ خالي زديمُ قافيه باختيم 

- Posted using BlogPress from my iPhone

خوشبختی شاید همین باشه؛

همینکه توو ملافه های پیچ در پیچ ِ سفید، ببینی یه دست داره دنبال ِ دستای تو میگرده

غروب غم انگیز تر میشه - وقتیکه خورشید، توو پنجره ای غیر از پنجره ی اتاق ِ خودت غروب کنه